اگرچه ماساژ تایلندی شیوۀ درمانی مدرنی در اسپاها است، اما در واقع راهبان بودایی این ماساژ باستانی را حدود ۲۵۰۰ سال پیش در تایلند ابداع کردند. این نوع ماساژ با استفاده از کشش توسط ماساژور و فشار ملایم، در طول خطوط انرژی بدن، برای افزایش انعطاف‌پذیری، تسکین عضلات و تنش مفاصل و تعادل سیستم انرژی بدن استفاده می‌شود.
از آنجایی که ماساژ تایلندی با لباس کامل انجام می‌گیرد، مناسب کسانی است که از درآوردن لباس‌هایشان احساس خوشایندی نمی‌کنند.
همچنین، ماساژ تایلندی برای افرادی که بار اول است ماساژ دریافت می‌کنند بهترین انتخاب نیست. چرا؟ اولا، درمانگر باید در حالی که شما روی زمین دراز کشیده‌اید روی بدن و پاهای شما قرار گیرد، البته در ابتدای ماساژ. ماساژور ممکن است از وزن بدن خود برای حرکت دادن بدن شما در پوزیشن‌های مختلف و به منظور ایجاد کشش استفاده کنند.
بسیاری از آنچه ماساژورها انجام می‌دهند غیر معمول، غافلگیرکننده و غیرقابل انتظار است – در حالی که شما باید به اندازه کافی با انجام حرکات بدنی راحت باشید و بتوانید در طور انجام کار ریلکس بمانید. در این صورت اگر برای شما درآوردن لباس‌هایتان برای انجام ماساژ سوئدی هم یک مسئله است، رفلکسولوژی را امتحان کنید. در رفلکسولوژی ماساژ-درمانگر فقط روی پاهای شما کار می‌کند درحالی که شما اثرات آن را در کل بدنتان خواهید دید.
ماساژ تایلندی چیست / در طول ماساژ تایلندی چه رخ می‌دهد؟
ماساژ تایلندی به طور معمول با فشرده‌سازی و حرکات فشاری ریتمیک با دست یا انگشتان، بافت عضلانی را هدف قرار می‌دهد. ماساژ تایلندی معمولا روی زمین و تشک مخصوص انجام می‌شود و مشتری لباس‌های شل و استرچ مانند لباس یوگا می‌پوشد.
درمانگر بدون تلاش یا حرکتی از جانب شما روی بدن شما حرکات مختلفی در پوزیشن‌های مختلف انجام می‌دهد. به همین دلیل گاهی اوقات به ماساژ تایلندی “یوگای آدم تنبل” هم گفته می‌شود. ماساژ تایلندی می‌تواند همزمان هم آرامش‌بخش و هم انرژی‌بخش باشد، بنابراین اگر بخواهید پس از ماساژ خود فعالیتی هم داشته باشید، انتخاب خوبی است.
ماساژ-درمانگر یک سری تکنیک‌های مختلف روی بدن مشتری انجام می‌دهد، در حالی که مشتری نشسته، یا طاق باز، دمر و یا به پهلو روی زمین خوابیده است.
درمانگر، به جای اینکه عضلات را مالش دهد، با تماس دائمی بین بدن خود و مشتری، بدن مشتری را فشار می‌دهد، می‌کشد یا تکان می‌دهد.
ماساژ تایلندی ریشه در یک سنت روحانی دارد و هدف آن شفای جسمی، احساسی و معنوی است.
